علائم بیماری آلزایمر و راه های پیشگیری و درمان آن
آنچه که باید در مورد آلزایمر بدانید ، از علل و علائم تا راههای پیشگیری و نکاتی برای درمان
بیماری آلزایمر علائم و نشانه هایی دارد که با از دست دادن حافظه کوتاه مدت، فراموش کردن آدرس ها و اسم ها آغاز می شود و کم کم تا آنجا پیش می رود که فرد حتی راه بازگشت به خانه را فراموش می کند. نام این بیماری را بسیار شنیده ایم واگر کمی روراست باشیم همه ما از ابتلا به آن هراس داریم. بیماری آلزایمر به مغز آسیب می رساند. این بیماری باعث از دست رفتن تدریجی و مداوم مغز شده و می تواند بر روی صحبت کردن، فکر کردن و انجام فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.
بیماری آلزایمر، یک اختلال عصبی است که در آن مرگ سلول های مغزی باعث کاهش حافظه و کاهش قدرت شناختی می شود این ،شایع ترین نوع زوال عقل است که 60 تا 80 درصد موارد اختلالات عصبی در ایالات متحده را تشکیل می دهد. در سال 2013، 8/6 میلیون نفر در ایالات متحده آمریکا مبتلا به زوال عقل بودند از این تعداد، 5 میلیون مبتلا به آلزایمر بودند. انتظار می رود که تا سال 2050، این میزان دو برابر شود ؛ آلزایمر یک بیماری عصبی ارثی است. در ابتدا علائم خفیف هستند، اما در طول زمان آنها شدیدتر می شوند.
تمام علائم و نشانه های ابتلا به بیماری آلزایمر:
کاهش شناختی باید حداقل در دو ناحیه از پنج علامت ذکر شده در زیر، باشد:
1. کاهش توانایی در به خاطرسپاری و به یاد آوردن اطلاعات جدید، که می تواند به عنوان مثال باعث شود:
- سوالات و یا مکالمات تکراری
- گم کردن وسایل شخصی
- فراموش کردن حوادث یا قرار ملاقات ها
- گم شدن در یک مسیر آشنا
2. اختلالات در استدلال، وظایف پیچیده و انجام قضاوت، به عنوان مثال:
- درک نادرست از خطرات ایمنی
- ناتوانی در مدیریت امور مالی
- توانایی تصمیم گیری ضعیف
- ناتوانی در برنامه ریزی
- ناتوانی در انجام فعالیت های پیچیده یا متوالی
3. اختلالات تجسمی که به عنوان مثال، به علت مشکلات بینایی چشم وجود دارد که از این قرار می تواند باشد:
ناتوانی در تشخیص چهره یا اشیای مشترک و یا یافتن اشیاء در نمای مستقیم
ناتوانی در استفاده از ابزارهای ساده، به عنوان مثال، برای پوشیدن لباس
4. اختلال در صحبت کردن، خواندن و نوشتن، به عنوان مثال: دشواری در یافتن کلمات در حال صحبت کردن، تردید در صحبت کردن، املای خطادار
5. تغییرات در شخصیت و رفتار، به عنوان مثال: تغییرات رفتاری خارج از شخصیت، از جمله آشفتگی، بی تفاوتی، اجتماع گریزی یا عدم علاقه، انگیزه یا ابتکار
- از دست دادن حس همدلی، حس اجبار، وسواس یا رفتار اجتماعی غیر قابل قبول
- اگر تعداد و شدت علائم زوال عقل را تایید کند، عوامل زیر می توانند آلزایمر را تأیید کنند.
- شروع تدریجی، ماهها تا سالها، به جای ساعتها یا روزها طول می کشد.
- بدتر شدن سطح طبیعی شناخت فرد در موقعیتهای خاص.
- اگر علائم در طول ساعت یا روز شروع می شود یا بدتر می شود، باید فوری به پزشک مراجعه کنید، زیرا این می تواند شروع یک بیماری حاد باشد.
- از دست دادن حافظه در آلزایمر بیشتر احتمال دارد که یک نشانه برجسته باشد، به خصوص در زمینه یادگیری و فراخوانی اطلاعات جدید.
- مشکل در تکلم نیز می توانند یک نشانه کلیدی اولیه باشد، برای مثال، تلاش برای پیدا کردن کلمات مناسب.
اگر نقایصی متضاد و برجسته تر باشد، این موارد عبارتند از:
- ناتوانی در تشخیص اشیا و چهره
- مشکل درک بخش های جداگانه ای از یک صحنه در یک زمان
- مشکل با خواندن متن، که این اختلال تحت عنوان الکسیا شناخته شده است.
- مهمترین نقص در اختلال عملکرد اجرایی و استدلال، قضاوت و حل مسأله است.
علل ابتلا به بیماری آلزایمر و عوامل خطر:
عوامل خطرساز اجتناب ناپذیر برای پیشرفت بیماری عبارتند از:
- سالخوردگی
- سابقه خانوادگی آلزایمر
- حمل برخی از ژن ها
عواملی قابل تغییر هستند که ممکن است به جلوگیری از آلزایمر کمک کند برای کاهش خطر ابتلا به آلزایمر:
کاهش خطر ابتلا به آلزایمر
ورزش منظم انجام دهید.
حفظ سلامت سیستم قلبی عروقی
مدیریت بیماری های قلبی عروقی، دیابت، چاقی، سیگار کشیدن و فشار خون بالا
رژیم غذایی متنوع و سالمی را دنبال کنید
شرکت در آموزش مادام العمر و آموزش شناختی
برخی مطالعات نشان می دهد که از تصور و دید عموم و ممکن است خطر آلزایمر را کاهش دهد.
برای آنکه آلزایمر نگیرید:
از رژیم های با چربی زیاد و چربی های اشباع شده اجتناب کنید ، در رژیم غذایی خود انواع چربیهای مضر را با چربی های سالم جایگزین کنید.
اجتناب از مصرف الکل و سیگار.
اجتناب از غذاهای فرآوری شده و آلاینده های فلزی مانند آلومینیوم و جیوه.
چند دقیقه آفتاب صبح روزانه ویتامین D که می تواند به بهبود عملکرد مغز کمک کند را فراهم میکند.
اعضای خانواده و دوستان باید امکاناتی برای ایجاد یک زندگی بهتر برای افراد مبتلا به AD پیدا کنند.
نحوه رفتار با افراد مبتلا به بیماری آلزایمر
باید با او با لحنی ملایم و اطمینان بخش سخن گفته شود.
هنگام گیجی و سردرگمی، با بیمار نباید سرزنش آمیز رفتار کرد و اشتباهات وی را با ارائه پیشنهاد تصحیح کرد.
اگر افراد از پشت سر به او نزدیک شوند ممکن است بیمار وحشت زده یا آشفته شود.
همواره باید به سخن گفتن با بیمار ادامه داد، حتی زمانی که دیگر متوجه کلمات دیگران نمی شود. و در مورد موضوعاتی حرف زد که فرد به آنها اهمیت می دهد.
در هر زمان بهتر است فقط یک سؤال از او پرسیده و مهلتی برای پاسخ دادن به او داده شود. اگر به نظر می رسد بیمار آلزایمری متوجه گفتار دیگران نشده است، بهتر است پرسش با همان کلمات تکرار شود. اگر باز هم متوجه نشد، پس از چند دقیقه دیگر می بایست با کلمات دیگری پرسش خود را تکرار کرد.
پیش از اینکه از بیمار انجام کاری خواسته شود، بهتر است او را با نام خطاب کرد. وقتی با او صحبت می شود می بایست، تماس چشمی با وی برقرار کرد تا به تمرکز او کمک شود.
باید مطمئن شد فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به خوبی فرد مورد گفت وگوی خود را ببیند یا صدای او را کاملاً می شنود. بدین معنی که آیا فرد مبتلا به آلزایمر در حال استفاده از عینک یا سمعک می با شد و آیا سکوت کافی در محیط برقرار است.
زمانی که با فرد مبتلا به بیماری آلزایمر صحبت می شود، رادیو و تلویزیون را خاموش کرده تا حواس وی منحرف نشود.
هرجا ممکن باشد از طنز استفاده شود، اما هرگز نباید بیمار مورد تمسخر قرار گیرد.
همه وظایف او به مراحل کوچک تر تقسیم شود. هر بار باید به فرد گفته شود که در این مرحله او چه باید انجام دهد. گفتن دستورالعمل های زیاد در یک زمان یا با سرعت زیاد، سر در گمی بیمار را افزایش می دهد. اگر فرد برآشفته شد و همکاری نکرد، مراقب بیمار می بایست کار را متوقف کرده و بعداً دوباره تلاش کرد.
باید از گفتن جملات منفی پرهیز کرد. مثلاً به جای «از خانه بیرون نرو» به او گفته شود «در خانه بمان».
دیدگاه خود را بنویسید
لطفا برای ثبت دیدگاه ابتدا وارد حساب کاربری خود شوید -
ورود به حساب کاربری
دیدگاه ها (0)