میلیا، لکهای کوچک یا کیستهایی به رنگ پوست یا سفید و زرد است که در زیر پوست ظاهر میشود.میلیا در واقع تجمعهای کوچکی از کراتینهای بهدامافتاده است. کراتین پروتئینی است که باعث استحکام سلولهای پوست، ناخن و مو میشود. با مرگ سلولهای پوستی و ریزش آنها درون منافذ پوست، کراتین به مرور جمع شده و در منفذ پوست به دام میافتد؛ در نتیجه یک کیست کوچک یا میلیوم تشکیل میشود.
میلیا نوعی آکنه نیست، اگرچه در ابتدا بسیاری از افراد آنها را با آکنه یا جوش اشتباه میگیرند؛ این ضایعات میتوانند در دیگر نقاط بدن نیز ظاهر شوند؛ این مشکل در بزرگسالان، در اطراف چشم، گونهها، پیشانی و دستگاه تناسلی شایعتر است.
همچنین، در صورتی که پوست توانایی طبیعی خود را در لایه ریزی از دست دهد، امکان بروز جوش های میلیا وجود خواهد داشت. این وضعیت می تواند در اثر افزایش سن یا پیری به وجود آید.
انواع میلیا بر اساس سن فرد در هنگام بروز کیست ها یا علت ایجاد کننده کیست ایجاد می شوند. این انواع در دو دسته اولیه و ثانویه جای می گیرند.
میلیای اولیه به صورت مستقیم در اثر به دام افتادن کراتین تشکیل می شود. این کیست ها معمولا در صورت شیرخواران و بزرگسالان دیده می شوند.
میلیای ثانویه نیز ظاهری مشابه داشته اما پس از مسدود شدن مجاری رونده به پوست تشکیل می شوند. از جمله عوامل انسداد این مجاری می توان آسیب، سوختگی یا تاول را نام برد.
میلیای نوزادی یک میلیای اولیه به شمار می رود. این اختلال در نوزادان بروز داده و ظرف چند هفته برطرف می شود. این نوع کیست ها اغلب در صورت، پوست سر و بالا تنه نوزاد دیده می شوند. تحقیقات نشان می دهند که میلیا در ۴۰ درصد نوزادان دیده می شود.
در این افراد کیست ها در اطراف پلک ها، پیشانی و ناحیه تناسلی دیده می شوند. میلیای اولیه می تواند ظرف چند هفته برطرف شده یا چندین ماه پایدار بماند.
برخی اختلالات نادر ژنتیکی که پوست را تحت تاثیر قرار می دهند، می توانند منجر به بروز میلیای جوانی شوند. از جمله آن ها می توان موارد زیر را نام برد:
کارسینوم سلول بازال: این سندرم می تواند به بروز سرطان سلول های بازال منجر شود.
پاکونیشی مادرزادی: این بیماری می تواند سبب ضخیم شدن یا بروز شکل غیر طبیعی ناخن ها شود.
سندرم گاردنر: این اختلال ژنتیکی نادر می تواند با گذشت زمان به بروز سرطان کولون (روده) منجر شود.
سندرم بازکس دوپره کریستول: این سندرم بر رشد موها و توانایی عرق کردن اثر می گذارد.
این بیماری اغلب با اختلالات ژنتیکی و خود ایمنی پوست همچون لوپوس دیسکوئید یا لیکن پلان در ارتباط است. پلاک میلیا می تواند پلک ها، گوش ها، گونه ها یا فک را تحت تاثیر قرار دهد.
این کیست ها می توانند قطری به اندازه چند سانتی متر داشته باشند. با اینکه بروز چنین عارضه ای بیشتر در زنان میانسال دیده می شود اما کودکان و بزرگسالان نیز می توانند در هر سن و با هر جنسیتی به این بیماری دچار شوند.
این نوع میلیا سبب بروز کیست و خارش در مناطقی از پوست صورت، بازو ها یا نیم تنه می شود. این کیست ها اغلب در یک محدوده زمانی پدیدار می شوند که مدت آن از چند هفته تا چند ماه متغییر است.
این کیست ها در محل آسیب های پوستی از جمله راش ها یا سوختگی های شدید به وجود می آیند. این کیست ها امکان تحریک شدن را دارند. در صورت تحریک لبه آن ها قرمز و مرکز آن ها سفید خواهد شد.
استفاده از پماد های استروئیدی می تواند به بروز میلیا در محل اعمال دارو منجر شود. با این حال، احتمال بروز این عارضه جانبی نادر است.
برخی عناصر موجود در محصولات آرایشی و مراقبتی پوست می توانند سبب بروز میلیا در برخی افراد شوند. در صورتی که پوست فرد مستعد ابتلا به میلیا باشد، باید از مصرف این عناصر خودداری شود:
این موارد تمامی روغن های معدنی هستند که می توانند سبب بروز میلیا شوند. لانولین نیز می تواند احتمال ابتلا به میلیا را افزایش دهد.
کیست ها به وسیله جراحی برداشته می شوند.
در این فرایند کیست های میلیا به وسیله نیتروژن مایع منجمد می شوند.
در این روش تخلیه میلیا با استفاده از یک سوزن استریل، تخلیه میلیا با سوزن انجام می شود.
استفاده از رتینوئید های موضعی که یک پماد میلیا و کرم لایه بردار برای میلیا می باشند و حاوی ویتامین A بوده و به لایه برداری پوست کمک می کنند.
این مواد سبب برداشته شدن لایه سطحی پوست و پیدایش لایه جدید زیرین می شوند.
در این فرایند جهت رفع کیست ها لیزر بر نواحی مبتلا تابیده می شود.
طی این روش گرمای شدید سبب تخریب کیست ها می شود.
مینوسایکلین این آنتی بیوتیک خوراکی می تواند در درمان انواع خاصی از بیماری میلیا مانند میلیا و پلاک مفید باشد.
از آنجا که میلیا خطرات بسیار کمی را به همراه دارد، نباید باعث نگرانی شما شود.
در بیشتر اوقات می توانید با برخی از روش های گیاهی و خانگی که در زیر آمده است به درمان آن بپردازید:
دیدگاه ها (0)