کد محصول: 100723
دارای مجوز سازمان غذا و دارو
شستن دست‌ها با آب و صابون به مدت حداقل 20 ثانیه، تعداد میکروب‌های دست ما را کاهش می‌دهد. این مسئله چه در صورت استفاده از صابون و چه در صورت استفاده از مایع دستشویی،صدق می‌کند. چرا که هر دوی آنها، دارای سورفاکتانت یا مولکول‌هایی هستند که باعث کاهش کشش سطحی می‌شوند به توزیع صابون روی دست کمک می‌کنند!
استفاده از صابون‌ها جامد، حداقل به 2800 سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. چربی‌های حیوانی و گیاهی هنگام واکنش با مواد قلیایی، به صابون و الکل تبدیل می‌شوند. اصطکاک ایجاد شده در اثر مالش دست با صابون، یک امتیاز اضافی برای افزایش تمیزی دست محسوب می‌شود، زیرا به احتمال زیاد بقایا را بهتر از بین می‌برد. اگرچه ممکن است باکتری‌ها روی قالب‌های صابون تجمع کرده و رشد کنند (که همین مساله باعث نگرانی برخی از افراد می‌شود) مطالعات نشان می‌دهد که انتقال بسیار ناچیزی در حین شستشوی دست‌ها رخ می‌دهد که قابل چشم‌پوشی است.
مایع دستشویی، که به طور انبوه از دهه 1980 تولید شد، حاوی مواد شوینده است که به طور مصنوعی از سورفاکتانت ساخته می‌شوند. صابون‌های مایع معمولاً هزینه بیشتری دارند و برای تولید، پنج برابر انرژی و برای بسته‌بندی، بیست برابر انرژی لازم دارند (در صورت استفاده از بطری‌های پلاستیکی). از آنجایی که صابون‌های جامد، برای تولید شدن به روغن‌های گیاهی و حیوانی نیاز دارند، تأثیر بیشتری بر محیط زیست دارند، اما انرژی لازم برای بسته‌بندی آنها کمتر است.
امروزه، به ویژه در دوران پاندمی، توصیه می‌شود که از صابون‌های مایع حاوی مرطوب‌کننده استفاده شود. زیرا شستشوی مکرر دست‌ها با صابون جامد، باعث خشکی و ترک پوست دست و تخریب اولین سد دفاعی بدن در برابر عوامل بیماری‌زا می‌شود.
سورفاکتانت‌های صابون، ترکیباتی با خاصیت دوگانه هستند: یک قسمت با آب پیوند برقرار می‌کند و قسمت دیگر با خاک، روغن و میکروب‌های پوست ما بر هم‌کنش می‌کند. پس از آنجایی که هر دو (صابون و مایع دستشویی) سورفاکتانت دارند، یکی بهتر از دیگری نیست. البته از نظر ظاهری ، آنها کمی متفاوت هستند. همه ما شاهد کف‌ها و تکه‌های به جا مانده حاصل از خیس شدن صابون، روی روشویی بوده‌ایم؛ که همین مساله برای بسیاری از افراد، کثیف و ناخوشایند به نظر می‌رسد.
